Ekströmi Marss, 27-29 01 2023, Kolga, Estland

Tallinn

De vlucht met Lufthansa via Frankfurt verliep voorspoedig, op enig oponthoud op Schiphol na.
Vrijdagmiddag 27 januari 2023 om 13.10 landde ik op Ulemiste, Tallinn, Estland.
Ik pakte de gereedstaande tram naar het Middeleeuwse stadscentrum.
De zon scheen, het voelde als lente, de meeste sneeuw was verdwenen.
Heerlijk om weer terug te zijn.

KGB Prison Cells

Te voet liep ik naar de hoek van Pagari 1 en Pikk 59.
Op de begane grond van een monumentaal woongebouw was een trap zichtbaar met het opschrift: KGB Prison Cells.
Daarachter lagen benauwde kelderruimtes waar de NKVD, de voorloper van de KGB, vanaf oktober 1940 tot 1941 en van 1944 tot in de jaren vijftig hun ondervragings- en martelcentrum hadden gevestigd.
De sfeer was beklemmend.

ESSR

Verderop wandelde ik bij toeval langs de Russische ambassade, omgeven door dranghekken, die volgeplakt waren met borden, foto’s en plakkaten tegen de Russische inval in Oekraïne.

Estland behoorde tot 1918 tot het Russische tsarenrijk.
Na de onafhankelijkheidsoorlog in 1918 tot 1939 werd de eerste vrije republiek Estland gevestigd.
Als gevolg van het Molotov-Ribbentrop Pact werden de Baltische landen en een deel van Polen bezet door het Rode Leger. De andere helft van Polen werd bezet door de nazi’s.
In 1941 vond Operatie Barbarossa plaats en vielen de nazi-legers Polen, de Balten, Oekraïne, Bjelarus en Rusland binnen. In de Baltische landen en Oekraïne werden de Duitsers veelal als bevrijders gezien. In Estland was de joodse bevolking bij binnenkomst van de Duitse troepen al grotendeels uitgeroeid.
Bij de herovering en bezetting van Estland door het Rode Leger werd in 1944/45 het ondervragings- en martelcentrum aan de Pagari 1 weer in bedrijf genomen.

Estland werd opnieuw ESSR, een socialistische republiek en onderdeel van de USSR en viel wederom ten prooi aan genadeloze terreur en deportatie van ruim tachtigduizend vrije boeren, kunstenaars, arbeiders en intellectuelen naar Siberië, waar velen stierven door honger, uitputting, marteling en executie.
In die periode werd de bevolkingspolitiek door Stalin massaal versneld, een beproefde methode om het aandeel van de oorspronkelijke bevolking demografisch te verdunnen. De helft van de Estse bevolking bestaat sindsdien uit etnische Russen, dit geldt ook voor Letland en Litouwen, die ook tot Sovjet-republieken waren gedegradeerd.
Het bestaan van een Vijfde Kolonne is een realiteit waar de Esten rekening mee houden. Tegelijk vraag ik me af hoeveel etnische Russen op Poetin en zijn kliek zitten te wachten.

Kolga

Na een mooie stadswandeling en een paar noodzakelijke voorbereidingen, nam ik ’s avonds de bus naar Kolga, ongeveer 53 kilometer oostwaarts van Tallin en ruim 160 km westwaarts van Narva, de grensplaats met de Russische Federatie.
Het was donker en het vroor. De bustocht duurde nog geen uur. In Kolga werd ik afgehaald door mijn vriend Erki en zijn vrouw.
Op tien minuten lopen afstand werd ik ondergebracht in het uiterst comfortabele gemeenschapshuis van Kolga, voorzien van alle gemakken, een houtkachel, brandhout, makkelijke banken en een fijne sfeer, midden in een besneeuwd bos.

Ekström Mars

De volgende ochtend wandelde ik op m’n gemak naar het verzamelpunt van de Ekström mars bij het hoofdgebouw van het vervallen Zweedse landgoed.
Vijf jaar geleden op 29 januari 2018 nam ik ook deel aan de Ekström mars, ter herinnering aan de Fins-Zweedse kolonel Ekström, die in 1918 een beslissend aandeel had in de strijd om de onafhankelijkheid van Estland.
Er waren talrijke standhouders die hun lokaal geproduceerde waren verkochten, van ingemaakte groentes, tot worsten, broden en allerlei pasteien en taarten maar ook handnijverheidsproducten. De sfeer was opgewekt.
Buiten op het terras van het hoofdgebouw klonken Duitstalige liederen uit de jaren twintig/dertig en speelde een lokale muziekgroep traditionele Estse muziek.

Ook werd er een schouwspel opgevoerd, dit keer niet ter herinnering aan de onafhankelijksstrijd van de Witten tegen de Roden in 1918, maar het verzet van het Estse Legioen tegen het binnenvallende Russische Rode Leger in 1944. Alsof de tijd nooit stil gestaan heeft. Veel symboliek, geschiet, zwaar vuurwerk en rookgranaten, die tot ontploffing werden gebracht, waarbij de facade van het landhuis als decor fungeerde. Het aanwezige publiek genoot van het spektakel dat zich ontvouwde. De Russen dolven in dit verhaal het onderspit. Zeventigduizend Esten vochten in WWII aan Duitse zijde, naar schatting tienduizend van hen zijn gesneuveld.

Dertig kilometer

De mars bestond uit drie afstanden: 8 kilometer, zeventien kilometer en dertig kilometer.
Ik besloot 30 kilometer te lopen, zonder dat ik het in de gaten had, was de mars al begonnen en startte ik dus later. Het was spekglad in het bos. De paden waren besneeuwd en ijzig. Glijdend en struikelend bewoog ik me voorwaarts. Onderweg kwam ik bekenden en vrienden tegen. De eerste kilometers liepen er talloze gezinnen.
Tijdens de tweede etappe liep ik met een vrouw uit Tallinn samen, ze vertelde me over de huidige situatie in Estland, het was een uitstekende gelegenheid om van gedachten te wisselen. Onderwijl waaide er een ijskoude wind over het vlakke land.

Bij het invallen van de duisternis liep ik alleen verder. Ik sneed een stuk af en bevond me ineens in een besneeuwd moeras, waar ik van pol tot pol moest springen, ik stak een brede beek over door over een half omgevallen boom te klimmen en uiteindelijk wist ik m’n pad te vervolgen. Toen ik uren later het startpunt in Kolga weer bereikte was het aardeduister, sneeuwde het en vroor het flink. Iedereen was al vertrokken. Gelukkig bevond ik me dichtbij m’n onderkomen, maakte ik de haard aan en plofte ik neer op de bank. Onderwijl deed ik me tegoed aan hete kruidenthee met flinke scheuten Finse kruidenbitter (30% alcohol), die ik van mijn Finse vriend Veikko had gekregen. Het duurde nog enige tijd voordat ik de slaap kon vatten. 

De oorlog in Oekraïne

De oorlog in Oekraïne leeft sterk bij de Esten.
Een jaar geleden stonden alle seinen op rood. Mijn vriend Erki kwam regelmatig op de Estse tv om de bevolking mentaal voor te bereiden op een naderende oorlog. Een inval door de Russen leek toen immanent.
In hun achterhoofd weten ze dat het altijd kan gebeuren. En het leven gaat door.
De aanwezigheid van NATO-troepen op Ests grondgebied geeft sommigen lucht.
Vanuit de Estse netwerken wordt er continue een levenslijn onderhouden met de Oekraïense connecties, waarbij materieel, levensmiddelen en medicatie geleverd worden.

Hyperinflatie

Onderwijl heeft Estland het hoogste inflatiecijfer binnen de EU.
De geldpersen van de Europese Centrale Bank in Frankfurt draaien overuren en de schuldenlasten van de Mediterrane landen worden massaal door de ECB opgekocht. Dat heeft consquenties. 
Meer dan dertig procent inflatie kent Estland, waardoor het voor de Estse bevolking uiterst moeilijk is om financieel het hoofd boven water te houden.
De inkomens zijn meestentijds lager dan bij ons en de kosten voor dagelijks levensonderhoud veel hoger.
De Esten hebben ruim vijfenveertig jaar overleefd onder Sovjet-bezetting en geleerd om met weinig toe te kunnen. Alles was in die tijd op de bon en er kon vrijwel uitsluitend in staatswinkels gekocht worden. De landbouw en visserij waren gecollectiviseerd, privé bezit was onteigend, de apparatsjiks verplaatsten zich daarentegen in luxe limousines en bezaten datcha's.
Die "veerkracht" is tekenend voor de bevolking, maar vrolijk word je er niet van. Het zal de tegenstellingen vooral aanwakkeren.
Het is tegelijkertijd evident dat het gros van de mensen die het communistisch totalitarisme hebben overleefd, totaal murw gebeukt zijn. 
De rafelranden van Europa kennen veel traumatische gebeurtenissen en herinneringen en er is nauwelijks een begin gemaakt met de verwerking.

Museum of Occupations and Freedom

De volgende ochtend vertrok ik vroeg uit dit besneeuwde sprookjeslandschap. Om 09.41 nam ik de bus terug naar Tallinn. Daar aangekomen wandelde ik naar Vabamu, Museum of Occupations and Freedom. Een interessant museum waar de onafhankelijkheidsstrijd van Estland centraal staat en zowel de communistische als nazi bezetting en genocides aan bod komen. Met name de strijd van de Woudbroeders in de Baltische landen heeft mijn aandacht. Zij vochten als partizanen tot ver in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw tegen de communistische overheersing.
Hoogst verontrustend vind ik dat de kultuur-marxistische EU-ideologie van gender, inclusiviteit en woke-activisme in de tentoonstelling ruimte krijgt.

EUSSR

In het centrum van Tallinn zag ik EU-vlaggen naast de vlag van Estland. Hun veel geroemde onafhankelijkheidszin is mijns inziens ondergeschikt gemaakt aan de ongekozen ambtelijke nomenklatoera in Brussel. De EU is qua structuur en opzet een kopie van het Sovjet-systeem, net zo ondemocratisch, corrupt en monstrueus. Van de regen in de drup. 

Shock and Awe

De reis van Tallinn, via Frankfurt naar Schiphol verliep voorspoedig, iets na tien uur 's avonds landde ik op m'n eindbestemming.
Eenmaal terug in Scheveningen kijk ik terug op een intens en bewogen bezoek. Het vraagt naar meer. Wat is er feitelijk gaande aan de rafelranden van Europa? Kan ik daar de thermometer steken om te zien en te horen wat er onder de mensen leeft?
Dat levert voldoende stof tot nadenken op en toekomstige plannen worden geboren door te ondernemen.